Narpetus
nu schuilt de storm
in rouwjurken, eindelijk
na lange dagen van
verborgen woorden
met de daver op het lijf,
gespleten haren in de nek
over wankele treeplanken
langs gedrogeerde lijnen
niettemin, meeuwen op wacht
boven vuilnis op het plein
in bekommering over
ingedaalde hersenschimmen
of mijn morgenlicht, nakende als
wezen van ziel en zaligheid
Geplaatst in de categorie: lichaam
Laat staan in mijn Van Dale.
Ik moet er maar een anagram van maken...
'Snapteur' verder niks van.