Samenloop
ik zwalk best vaak tussen kanalen,
zij snijden beangstigend rechthoekig
door fijnmazige hersenluwte
ik zie in de verte een soort begin
van een vaste wal aandrijven
maar zelden vallen begin en eind
in één ruk samen, ook weer niet
eindeloos, niet de vrije val van diepte,
de nietigheid van vingers in groeven
van weerbarstige steilranden,
niet zoiets als dekzanden,
kreekruggen, prullenmanden
het klinkt wellicht platvloers,
dit is geen eeuwigheidsland
meer een voorlopig samenzijn
en ach, het houdt zolang stand
Geplaatst in de categorie: algemeen