Netgedichten

netgedicht (nr. 52.852):

het gebed van een vogel

een zachte morgen breidt zich uit
in windloos kransen leggen

slechts de ochtendnevel huivert nog
rond stille witte stammen, want
de berken dragen stram de kou, verloren
na de nacht

van buiten af
verdringt de tijd haar zonderlinge droom

een vogel wacht,
verlaat de nacht
en zingt

vanuit de hoogste boom

Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ogedicht.php?fotogedicht=gebed

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 3 september 2014

acm.visser

quicknet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: psychologie

ochtend

4.0 met 3 stemmen

126

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 3 september 2014; Weet je Anja? Ik hoorde hem vanochtend ook.
Schitterend, nu bedoel ik jouw gedicht. ;-)

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 3 september 2014; Wat een prachtig verstild gebed, Anja. Met heel veel plezier gelezen.

Geef je reactie op deze inzending: