Netgedichten

netgedicht (nr. 52.960):

Verliezen

alles sterft
ja, ik weet het wel
de vogel, een bloem
het hart, een mens

mag ik missen…
mag ik huilen…

als kraaien in
zwarte verenjassen
een herfstschreeuw brengen
steeds, steeds dichterbij

mag ik missen…
mag ik huilen…

om toen, toen
die warme dag
dat de koude wind
een huid kwam schuren

en het verliezen
rond het stille sprei
in de laatste uren
zo duidelijk aanwezig was

laat me missen…
laat me huilen…

alles sterft
ja, ik weet het wel
dat spel zal ik
altijd verliezen…

Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com

Schrijver: Hilly Nicolay, 8 september 2014

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

emoties

4.3 met 6 stemmen

406

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Roland Hainje, 11 jaar geleden

"laat me missen…
laat me huilen…"
Da`s de kern Hilly. Mooi.

dienend blauw, 11 jaar geleden

Deze raakt Hilly.

Marije Hendrikx, 11 jaar geleden

loslaten is zo moeilijk, daar hoort het missen bij... mooi gedicht Hilly.

Pieter Sierdsma, 11 jaar geleden

Hilly, wat heb je dit mooie gedicht goed geschreven!

kerima ellouise, 11 jaar geleden

de 'verlorenheid' zo voelbaar in dit prachtige gedicht!

Guy Aarts, 11 jaar geleden

Omgaan met verlies is een moeilijke oefening. Je mag missen, je mag huilen. Of schrijf mooie gedichten zoals jij dat kunt. Poëzie kan ook helend zijn.

Gerhard Burgers, 11 jaar geleden

Heftig maar mooi Hilly

julius dreyfsandt zu schlamm, 11 jaar geleden

heel mooi

Pama, 11 jaar geleden

Mooi ingetogen gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: