Griekenland vakantieland

Groen eilandland in azuurblauwe zee,
wat is met je pure natuur,
wat deden we ermee?

Geen plaats voor een drenkeling,
een hongerige op vlucht geslagen enkeling
die uitgeput naar redding zoekt.

Opdringerige kreten van eten schreeuwen
je tavernes op pleinen,
je kleine straten verwerden
kleurrijke kermis van kleding.
Lopen op je kades
slome lome buikige figuren
je te begluren door fotoapparaten.
Zitten te dikken op je terassen.
Bezaaiden we je witte baaien vol
stalen blauwe stoelen met een parasol.

Maar onuitroeibaar zijn je dorre distels,
droge haverstelen, wilde bloemen,
olijfboomgaarden die met holle ogen
naargeestig
rechtvaardigheid uitstaren,
de geur van linde, jasmijn en brem,
je vergezichten zijn er nog van dorpjes
blinkend tegen groene bergen.

Niet inzoomen,
maar ze klein, ver en vooral schilderachtig laten.
En storen we ons niet
aan entertaining uit hoteltuinen,
al belet het onze slaap.

We blijven van je houden,
van die oerblik van je mannen,
de wijze trekken van je oude beelden
herkennen we nog in hen.

En eerbiedigen we nog zeer
die enkele in zwart geklede vrouw,
immer in de rouw
vanwege die geweldig mooie mens.

... Het is een Europees/mondiaal probleem, rijkdom, vrije tijd hebben en vluchteling-zijn daarom schreef ik in de 'wij' vorm en het is wat aangedikt. Er zijn nog vele ongerepte gebieden daar Godzijdank ...

actualiteit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 134