Verontrustend dun
Ben gesprongen
De zevende hemel in
Maar miste de afslag,
Wilde nog keren op de weg,
Maar dat was waanzin,
Want ik was mezelf al voorbij -
Een hemel verderop kwam ik
Terecht, de achtste, zeg maar,
En kon het verschil zo een
Twee drie niet meteen
Ontdekken, behalve dan
Dat alle geluk van de
Zevende zichtbaar omgekeerd
Was in de hemel van de waanzin,
Ik was er wel, en toch ook
Weer niet, de grens tussen
Goed en gek, tussen
Geluk en onbestaanbaar ongeluk
Blijkt dun, verontrustend dun
... gedicht geschreven op inspiratie van de psychiatrische poëzie van Jan Arends, die deze week een nieuwe uitgave beleeft (Bezige Bij) ...
Schrijver: Bert Weggemans, 28 november 2014Geplaatst in de categorie: psychologie