inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 53.820):

Konijn met het glazen oog

Storm die door het brein raast,
Bij vlagen alles wegvaagt

Dat het geweten als licht
Protest nog op wil werpen -

De nacht is lang en koud,
Licht en warmte zo ver weg,

En aan het eind van deze nacht,
Van elke nacht, waar de donkere

Tunnel ophoudt, staat zoals altijd
Het konijn met het glazen oog,

Dat mij opwacht aan het eind
Van deze nacht, van elke nacht,

Glazen oog dat mij onverstoorbaar
Aankijkt, het ziende oog vervuld van

Meewarig mededogen

... terugkerende nachtmerrie ...

Schrijver: Bert Weggemans, 14 december 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 181

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Laurens Windig
Datum:
15 december 2014
Geinig zo'n konijn en het gedicht trouwens ook, zonder de nachtmerrie dan.
Naam:
Jeroen Splinterman
Datum:
14 december 2014
Wat een intens schrijven zet jij hier neer.
Indringend onder woorden gebracht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)