Op de drempel van
In het verweesde huis
sta ik nog even stil
met de wijsheid van het kind
loop ik mijn jeugd nog eens voorbij
onvolwassen kijk ik terug
twee paar ogen zonder leden
kijken hoopvol
over mijn schouder mee
ik sluit de mijne …
en zie het achtergelaten leeg
gevuld met het gemis
van niet te vergeten dagen
vergeef me
om dát wat ik niet vinden kan
Geplaatst in de categorie: afscheid
gevuld met het gemis
van niet te vergeten dagen...
Drie regels die alles in zich hebben. Mysterie, weemoed en spanning. Prachtige ingrediënten voor Poëzie. Met een hoofdletter. Een prachtig werk Inte
wat een bezoek aan je ouderlijk huis
met je herinneringen doet.