Nadir

In het westen schijnt de zon
als in een diepe grazen kom
De zwartste bomen groeien er aan de rand
en in het midden ligt een gulden land.

In het westen hangt de zon
komt terug, maar keert er niet om
Morgen zou ze me weer achter me vinden
en ‘t liefst in haar gouddraadlokken binden.

In het westen spint de zon
een enkel lint neerliggend blond
Een glimlach, een knippend oog van haar vertrouwt
dat ook ik morgen ben, omdat ik van haar houd.

In de nacht komt stil de maan
ziet mijn drinkend zilverlichaam
s’ Ochtends zal de zon me zoeken, want in ‘t donker meer
lig ik nu in schaduw, en eeuwig leg ik me neer.

zon zelfmoord nacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 100