inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.750):

Kolk

In een leeg, kleien vlakte
Rijzen ijle bomen omhoog, populieren denk ik
Rechte wegen, een geometrisch oppervlakte
Ik stop en denk, een ogenblik

Dit achtergelaten lichaam van de zee
Omsingeld door koude voren klei
Ontlokt aan mij een gevoel van heimwee
Mijn jeugd is nabij

Hier viste ik als kind
Aan de rand van de kolk gezeten
Een oog zo zwart en blind
Het heeft de zee vergeten

Omringd door de republiek van het graan
Ver van mijn moeder verwijdert
Leerde ik de lokroep van het water weerstaan
De kolk, als ik, introvert

Verderop stroomt de zee, vrij
Het is niet erg ver
Nee, de bevrijding is dichtbij
Het is zover

Schrijver: meint, 9 maart 2015


Geplaatst in de categorie: landschap

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 99

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)