inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.813):

zonnepitten

ik droeg ze allemaal op handen
één voor één

zij glansden, toen haar glimlach straalde
in de breedte van de dag
het mag – er zijn - zei ze
en ik

ik boog en sloot haar woorden
in mijn hart

samen waren we
samen groeiden we en samen
lieten we de tijd

vol kostbaarheid voortdurend
rond de tafel gaan

“zo waait de wind” sprak ik haar aan
en gaf een klein geschenk, de stille wenk
sprak voor zichzelf

toen buiten, aan een blauw gewelf
haar regenbogen dansten


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ht.php?fotogedicht=zonnepitten

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 16 maart 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 103

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Leonardo
Datum:
17 maart 2015
Pracht gedicht Anja!
Naam:
Egbert Jan van der Scheer
Datum:
16 maart 2015
Heel mooi Anja.
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
16 maart 2015
ach wat mooi!
'... en samen lieten we de tijd vol kostbaarheid voortdurend rond de tafel gaan' - een zin om te koesteren. Dank!
Naam:
Huibert van der Meer
Datum:
16 maart 2015
mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)