zonnepitten
ik droeg ze allemaal op handen
één voor één
zij glansden, toen haar glimlach straalde
in de breedte van de dag
het mag – er zijn - zei ze
en ik
ik boog en sloot haar woorden
in mijn hart
samen waren we
samen groeiden we en samen
lieten we de tijd
vol kostbaarheid voortdurend
rond de tafel gaan
“zo waait de wind” sprak ik haar aan
en gaf een klein geschenk, de stille wenk
sprak voor zichzelf
toen buiten, aan een blauw gewelf
haar regenbogen dansten
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ht.php?fotogedicht=zonnepitten
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 16 maart 2015
Geplaatst in de categorie: emoties
'... en samen lieten we de tijd vol kostbaarheid voortdurend rond de tafel gaan' - een zin om te koesteren. Dank!