niet te vergeten dat
de wilgen met hun kaalgekapte koppen
staan er, in een strak gelid
de weg scheert langs de waterkant en
lichtgebogen
staat het riet de laatste wind te keren
boven, in het lichtbewolkte scheren voorts
de eerste vogels in hun lentekoorts
op tijd te willen zijn
fijn dat elders bloemen bloeien
fijn
dat in het gras de eerste meizoen
wist dat zij er was,
mijn dochter
zij maakt dat kale wilgen knoppen
vormen, in het ritme van mijn pas
ik weet ze daar en ook
hoe mooi
haar laatste lente was
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=wilgen
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 24 maart 2015
Geplaatst in de categorie: emoties
telkens als je haar denkt en
je haar beeltenis ziet.
Ben geroerd Switi.