inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.994):

Gebroken dans

Knisperend rol ik de kiezels
onder mijn voetzolen heen en weer
de regen valt gestaag op het leed
dat ik op mijn schouders draag

In mijn hoofd dansen satijnen schoenen
een dreunend ritme op de houten vloer
pas de chat, pas de chat
pirouettes in het kwadraat

Melodie van roze geschulpte tule
speelt gebroken tonen in mijn oor
ik wil mijn last afleggen
het maakt het dansen zo zwaar

Schrijver: Animalfarm, 24 maart 2015


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 291

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Annejan Kuperus, 10 jaar geleden
Prachtig verwoord verdriet dat dansen pas weer aangenaam maakt als last van schouders is afgegleden...! Gelukkig heelt tijd de meeste wonden, ook als een vlot herstel door omstandigheden wordt belemmerd...
Leonardo, 10 jaar geleden
Prachtig gedicht. Zie de danseres voor me!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)