voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.024):

refrein

en ik denk aan de lente
de zachte nevel die over de ochtend valt

't ongebonden licht
dat als een stukje van een melodie
dagenlang in je hoofd blijft hangen

jij zingt mee, in het midden, nog warmer
dan de wijde rivier die gelijk is aan het moment
waarin het oude wegstroomt

wij aan het onbekende likken
zoals bloesems aan de schuierende dageraad

-ik heb alles gedaan wat ik kon
het werd groter met de tijd
maar nu ben ik niet langer meer bang
want in jou vind ik de eeuwigheid-

... voor ingesproken versie, zie link ...

Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=mrAnHKFda3M

Schrijver: kerima ellouise, 26 maart 2015

Geplaatst in de categorie: liefde

1
2
3
4
5

4.2 met 6 stemmen

411

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Annejan Kuperus, 10 jaar geleden

Jouw 'REFREIN' als
zingende lentebloesem
meedeinend op de
wijde rivier met
eeuwigheidswaarde
net als mensen
bij- en inelkaar

Guy Aarts, 10 jaar geleden

Fluweelzacht begin, een lentelied vol liefde, en een laatste strofe die niet meer loslaat. Prachtig!

Hilly Nicolay, 10 jaar geleden

Een prachtig lentelied Kerima, met veel genoegen gelezen!

Inte feelders, 10 jaar geleden

Een en al lente ... prachtig gedicht Kerima!

ww, 10 jaar geleden

met lentevingers spreken, in woorden laten luisteren.

Alexander Peters, 10 jaar geleden

Prachtig. Rijn metrum het klopt allemaal

Leonardo, 10 jaar geleden

Prachtige ode aan de lente...

geeraardt, 10 jaar geleden

liefde door de jaren heen, in de lente nog wat warmer... mooi hoor...

Geef je reactie op deze inzending: