refrein
en ik denk aan de lente
de zachte nevel die over de ochtend valt
't ongebonden licht
dat als een stukje van een melodie
dagenlang in je hoofd blijft hangen
jij zingt mee, in het midden, nog warmer
dan de wijde rivier die gelijk is aan het moment
waarin het oude wegstroomt
wij aan het onbekende likken
zoals bloesems aan de schuierende dageraad
-ik heb alles gedaan wat ik kon
het werd groter met de tijd
maar nu ben ik niet langer meer bang
want in jou vind ik de eeuwigheid-
... voor ingesproken versie, zie link ...
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=mrAnHKFda3M
Schrijver: kerima ellouise, 26 maart 2015
Geplaatst in de categorie: liefde
zingende lentebloesem
meedeinend op de
wijde rivier met
eeuwigheidswaarde
net als mensen
bij- en inelkaar