Netgedichten

netgedicht (nr. 55.105):

Versteend verdriet

De regen valt gestaag
druppels van pijn
slaan op het wegdek
gaten in mijn hart

Bleke zon van wanhoop
gevangen in een natte stilte
flarden van mist versnipperen
droefenis in de wind

Mijn poreuze steen
zacht en beschadigd
geurt naar ontzetting
en dode rozen op bruin mos

Schrijver: Animalfarm, 6 april 2015

Geplaatst in de categorie: verdriet

verdriet

versteend

3.0 met 4 stemmen

145

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Animalfarm
Datum:: 8 april 2015; De verstening zit van binnen en niet in de natuur. Dat is waar.

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 7 april 2015
Email:: ajkuperushotmail.com; Met deze drie strofen geef jij precies, maar vooral mooi, aan hoe diep verdriet kan zitten. Vooral het tweede vers heb ik meerdere malen gelezen, daar dit slecht niet-versteend verdriet kan zijn...

Geef je reactie op deze inzending: