kinderpaard

Op de grens van land en water
wacht het kinderpaard, gelaten.
Hoofd omlaag, manen stug
als helmgras. Ik streel haar hals
en zoek haar blik. Zij likt
mijn hand en ruikt
richting de duinen.
Daarachter is de stal
waar zij het veulen weet.
De paardenjongen tilt mij op.

We stappen langs het aan-af
van de branding, zwijgend,
soms raakt zijn heup mijn been.
Hij, ik, het paard, het strand en
alles om ons heen,
de streling van de wind,
zo warm en licht en vrij,
zijn een.
De pony hinnikt
als we keren.

Mijn dijen klemmen
rond het in-uit
van haar ademhaling
als we versnellen,
draf en dan galop.
De paardenjongen rent en hijgt
zoals hij ’s nachts zijn lief berijdt.
Ik houd van hem, het paard, de zee,
het leren tasje op zijn buik.
Zware Van Nelle, zoete pijn
als hij mij zuchtend
op de grond tilt.
Witte druppels vallen in het zand,
ik kijk hem vragend aan.
Haar buik huilt om het veulen.

’s Avonds krijg ik lauwe melk, wit
brood met ham, een laagje Purol
op de rauwgereden randjes.
Het laken schuurt.
Ik droom dat ik een veulen ben
en pijnlijk wordt gemist.

paard zomer strand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 260