Tom
Hij zat net als ik in het
psychiatrisch ziekenhuis in Ermelo, daar
waar gek genoeg de spoorlijn doorheen loopt
en menigeen gooide zich voor de trein.
Op zich een geesteszieke locatie.
We vormden met enkele jongemannen een band,
ik was de zanger die zong als Sid Vicious
en Tom, meen ik, hanteerde het drumstel.
Tijdens een dansfeest botsten wij keihard
en wild tegen elkaar aan, zoals dat bij
hardrock de gewoonte is.
In de plaatselijke bakkerij genoten wij
van onze gebakjes en kruidenthee.
Ik loofde je fijnzinnige tekentalent, maar
jij had andere plannen.
Op de dag van jouw tragedie bediende je ons
met lekkernijen en heerlijke drankjes.
Je glimlachte zelfs.
Wat had ik door kunnen hebben?
Na het vrije weekend werd het mij verteld,
je had diezelfde dag nog een kogel in je voorhoofd
geschoten, op een hotelkamer in Antwerpen.
Ik heb lang gehuild en ook om je lieve vriendin,
die het net als ons niet had zien aankomen
en die ook niet voor niets in Ermelo verpleegd werd.
Ik dacht aan je tekentalent en God wat eeuwig zonde.
Geplaatst in de categorie: verdriet