Het stille sombere woud
een koele vochtige oase van groen en rust
geuren van mos, bladeren en verrot hout
je ademt snel, rilt even, voelt je koud
terwijl een zachte windvlaag je angstige gedachten sust
een zonnestraal schiet tussen 't bladerdek door
beschijnt plotseling het bos in een gouden moment
terwijl jij voorzichtig aan de omgeving went
blik gericht op het drassige pad met een karrenspoor
paddenstoelen en kleurige koekoeksbloemen zijn tussen 't groen verschenen
rode mieren bestijgen in colonne een hoge dode eikenboom
zon is inmiddels weer achter dikke wolken verdwenen
om je heen voel je het stilleleven van het woud
intense spanning beklemt je, omvat je als in een droom
vanbinnen voel je warm, vanbuiten voel je nat en koud
Zie ook: http://blog.seniorennet.nl/leonardo_1
Schrijver: Leonardo, 10 juni 2015
Geplaatst in de categorie: natuur
Hier stopt mijn kunnen. Jij bent een meester hierin.
Je schitterende gedicht bezit alle facetten om een loepzuiver sonnet van te slijpen.
Probeer het eens en proef de voldoening als het je gelukt is.
Je Adriaan