augustusavond
er dreef een lied over de Maas, heel even
zweefden spiegelend de klanken van
een oud carillon
afscheid, een rode zon, hij
liet de avond als zijn bruid in witte nevels hullen
zulk een schoonheid in te vullen
op de oude, trage Maas
de vette waas van zomerhitte
was al snel vergeten
door mijn mobiele telefoon sprak
het geweten van een eindeloos verderf
nog vóór ik sterf- sprak mijn vriendin -
stap ik in het licht van wat ik zie, als een
vergulde dageraad:
een eeuwig nieuw begin
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f....php?fotogedicht=augustusavond
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 10 september 2015
Geplaatst in de categorie: emoties