inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.994):

Geslepen glas

Geslepen glas, achter al die ramen;
komen al mijn gedachten samen.
Geslepen glas, in de kern ben ik
wel; een diamant in een kleurenspel.

Achter al die ramen vang ik licht.
Beschijnt de dag mijn droevig gezicht.
Achter al die ramen krijg ik vorm.
Ben ik veilig voor elke storm.

Achter al die ramen noem ik mij bij
namen. Behoef ik mij niet voor mijzelf
te schamen. Achter al die ramen ben ik
in kleuren een kameleon. Verschiet ik
bij iedere stemming van kleur in de zon.

Geslepen glas, in de spin; rijgt mij tussen
al zijn draden in. Geslepen glas, gevangen
in het spinnenrag; wacht ik op die ragebol
die mij boenen mag.

Geslepen glas, achter iedere ruit steekt
een ander vel; grijpt een lachspiegel zijn
kans in een vormenspel. geslepen glas,
de wereld door een ruit geprojecteerd;
wordt niet altijd met een wonder gehonoreerd.

Schrijver: Willem B. Tijssen, 6 december 2015


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 78

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)