Achter mistgordijnen

telkens als ik wolken veradem
smaakt lucht naar grondig water
klinkt tijd tussen vroeger en later
in cadans van lijdzaam metrum

dan voel ik weemoed wellen
fijne druppels door poriën gaan
blijf ik achter alle bomen staan
om drentelloos te versnellen

tranen keren tot condens weerom
met zilveren sluiers die 't gezicht
verhullen, want alleen al daarom

zijn alle letters van het gedicht
een pars pro toto, als een som
van alle woorden aan jou gericht

heimwee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 95