Vervlogen schittering
Soms
soms denk ik nog,
aan jou..
het zijn van die momenten,
die fundamenten,
van mijn jeugd.
Je haar,
dat als een sluier van perfectie,
langs de glooiing van je aanzicht viel.
Je ogen die,
in mij verzonken,
altijd naar de wereld lachten.
Wachten, kon ik niet..,
je had mijn hart,
je had mijn ziel.
Je had mijn liefde,
als een schuchter jong,
vanzelf bedacht profiel.
-
Ik zag je laatst,
weer terug..
Ouder, krommer.
Verhalend over tijden die,
in lijden jou verweerden.
Deerden tot het hoopje dat je nu,
nog was..
Alleen je ogen,
gaven mij die brug,
van wederkeer.
-
Soms,
denk ik nog,
aan jou.
Hoe zou het zijn geweest..
Samen, tot het einde..
Het is een boek, een wens.
Een mythe die mijn heimelijk verlangen,
als een bel van ongerepte puurheid,
naar je schittering van toen weer leest..
Geplaatst in de categorie: liefde