Adem
De moralist is nooit een dichter geweest
met zijn opgehemelde optimisme
terwijl de zon die om een moeder huilt
iedere avond diep in zee zakt
hij praat tegen je
in zijn duisterslaap
maar wakker in het licht
ben je er niet
kinderen worden volwassen
zien meer grijs dan grijs kan zien
als wolken wandelen boven het stedenland
en de zedenmeester zich omkeert in zijn bed
tussen letters
van zijn woorden
heerst stilte
tegelijkertijd afstotend
wat in moedertijd zo dichtbij leek
hongerige zuiverheid
van naakte adem.
Geplaatst in de categorie: psychologie