nieuwe nachten
we raken verder
verder weg van
de wereld
een krimpende stok
meet de dagen
in stoffig zonlicht
met dunne armen
zwaait de oude tijd
als ongeziene drenkeling
traag keren gehavende
hoofden zich naar
de geopende ramen
jonge avonden wachten
met reikhalzend ongeduld
op de nieuwe nachten
Geplaatst in de categorie: afscheid