Bomen

Bomen staan,
zij liggen niet.
Tenzij daartoe
door woeste storm
of mensenhand gedwongen.

Naast het pralen met hun bladerkroon,
vegen zij bij wind de hemel schoon;
geven schaduw, en de wereld lucht.
Voor al dat dienstbetoon
vragen zij niets terug.
Nu ja, misschien om hen te sparen.

Hoor hoe 's nachts de bomen
middels het ruisen van hun bladeren,
over heel ver terug verhalen,
vóór het vleeswezen genaamd mens
zijn eerste stap op aarde deed,
en al gauw met bijl en zaag
zijn claim op hout begon te eisen.

Bomen staan,
zij liggen niet.
Hun leven overspant de eeuwen.
Zijn wij niet meer zij zijn er nog
en wuiven rustig voort.
Zo heeft dan niet ons vlees,
maar hout het laatste woord.

Bomen mens eeuwen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 94