inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.135):

Vreemde maan, vertrouwde wol

In de stad ben ik weer
door grenzeloze noodzaak

zie ik een blauw schijnsel
door de gordijnen
van een vreemde maan
die de nacht straalt

wind waait emoties
over spiegelende meren

een stille ik in jou
wandelt over water
geluidloos

het hart, vol sentiment
gaat hevig te keer

mensen zijn onderweg
er is geen alternatief
voor onderbewustzijn

staren naar bomen
verklaren onze dromen

in het niemandsland
staat een schaal
met rottend fruit

stilleven, vergankelijkheid
verdriet in eenzaamheid

wind waait emoties over het hart
vreemde maan, vertrouwde wol
om te verlangen in het leven.

Schrijver: Violette Zandheuvel, 28 juni 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 249

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
30 juni 2016
Altijd weer een verlangen, mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)