inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.468):

Naamloos

ongenaakbaar zwijgt de lucht
zo erg dat wolken knarsen

hiervandaan neemt aanwezigheid
af, tot dunne gestalten, versmolten

met het grijs van hersencellen
Hoe laat staan de klokken in de

zwak beschenen hemelberm?
ook een rietgors mag geen

naam hebben in verdwaalbaar
moeras, iets zonder vorm is

bezig terug te keren, het
geheugen te herwinnen

voort te duren
tot plaats van vertrek

Schrijver: Iniduo, 11 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 106

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)