Bodem
Als ik dan toch de bodem moet bereiken
van die eindeloze put in armoe en ellende
dan is het omdat ik in jouw hart woon
met alle vage woordenwisselingen
die mijn humeur hebben beïnvloed
er zal ook geen brief komen
die zal getuigen van mijn verdriet
want jij kan niet meer lezen
in het zwijgen van jouw graf
misschien een gedicht
een poging om te blijven
zodat er iemand later weet
dat ik mijn best deed om te schrijven
over wat mij in de diepte raakt
een wanhoopskreet
nu humor staakt
geen ironie of leedvermaak
bitter in mijn sobere ernst
voor mijn belangrijke taak.
Geplaatst in de categorie: emoties