Overpeinzing tijdens strandwandeling

Dank zand, dat je me wilt dragen
mijn voeten voelen een behagen in je zachtheid,
Wind in mijn rug, je steunt me als werd ik
opgetild, vooruitgeduwd,
Zandlopers, als kwamen jullie uit het niets..
als glijd je, verblijd je om een worm en altijd
samen,
Wolken hoe je met de zonnestralen,
ver of dicht, licht doorlaat, alsof er altijd
ergens wel een paradijs bestaat,
je 't schuim nog witter blinken laat.
Branding hoe je slierten zeewier
op nette hopen slingert aan het land.

Golven ik luister naar je ruisen,
open voor mij je taal en je verhaal
dat in mijn gehoor mag huizen.

Natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 122