Herfstnachten
Uit de okselholte van een herfstnacht
geurt doorgaans een zweem
van hazenschuwheid
en tinctuurdampen van
vlucht en versterven.
Herfstnachten als schaduwhof
waarin de savoir-vivre ontbreekt,
de maskerades van engelenhaar
werden afgegooid voor een
zwijgzame ontvluchting.
Herfstnachten ademen
de aanwezigheid van afwezigheid,
met op de lippenrand
een vluchtig, algemeen pardon
en dank voor het zachtmoedige medeleven.
Daarom verkies ik veeleer
de chaleur de coeur
van het zinnenprikkelende lentetorso:
je ziet reeds in ‘t decolleté van de ochtend
dat er iets veelbelovends in zit.
Zie ook: http://www.christophemailleux.be/
Schrijver: Christophe Mailleux, 23 december 2016
Geplaatst in de categorie: jaargetijden