Alleen

vandaag was ik alleen
neen, niet alleen,
maar met mijn gedachten
ik was op weg
naar beelden in het verwachten
dichtbij een einder
die ook best nog veraf kan zijn,
dat is aan de machten

ik volgde de hoop in haar facetten
zij voedt de aderen
kan de geest verdraaien
de toekomst achteruitzetten
met de wind meewaaien
de adem pletten
maar mij ook doen uitzwaaien

is zij een weg vol verlangen
met passie, die stenen breekt
maar o wee, als het licht verbleekt
en het donker roept om
breekbare lofgezangen

die klinken als uitstervende noten
melancholiek echoënd in de bergen
is de dan geschapen leegte
de opmaak naar een overwinning
waar overgave niet meer bestaat
middels uitputtende bezinning

waarop, mag ik hopen?

hopen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 181