Onnodige angst
Regelmatig besluipt mij de angst
dat ik je nooit meer,
zoals ik mezelf ook ooit
nooit meer...
maar waarom vraag ik me af
want uit niets kwam jij
uit niets kwam ik,
ontwaakten wij,
vervolmaakten,
waarom dan bang
voor het niet meer zijn als ooit.
Voor verandering, kentering?
Alles kenterde naar hoe het nu,
dat goed,
naar een jou en mij
naar een allemaal en dit alles
en weer
naar een voorjaar.
Geplaatst in de categorie: mystiek
Bij iedere bocht of lus verandert er iets maar onvermijdelijk gaan we mee met de stroom.
Is het daarom dat de seizoenen terugkomen?
naar de lente... Mooi gedicht, er blijft iets te raden.