zou het?
maar dan vraag ik het me af
of ik dat ook zou kunnen
gewoon mijn handen dragen
vastgeklonken aan de voortgang
van de tijd
en zonder spijt heel zacht
jouw rozen plukken
zou het lukken als ik wacht
de zwaarte van een groot verlies
verschijnt in levenslijnen, onbesmukt
en opgerukt uit oude beelden
daar ben ik geweest
nu wil ik het meest
de engel in jouw leven zijn
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...icht.php?fotogedicht=zou%20het
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 5 april 2017
Geplaatst in de categorie: psychologie
De derde strofe is zó mooi, een tekst voor de eeuwigheid. En ik weet waarom en voor wie je het geschreven hebt.