inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 63.719):

Verlangen naar later

De stoom komt uit mijn oren,
Met ogen in mijn rug
Doorzie ik mezelf.

Ik merk dat ik ouder word,
De tijd groeit uit mijn poriën
En gaat er ongemerkt
Met mezelf vandoor -

Ik probeer me te verzetten,
Maar leg het af tegen
Zijn vasthoudendheid.

Mijn rugogen zien
Een mager scharminkel
Doorzeefd door de tijd
Met zijn ongebreidelde
Verlangen naar later.

Schrijver: Bert Weggemans, 10 september 2017


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 152

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Bert Weggemans
Datum:
12 september 2017
Heel erg bedankt Alexander, hecht veel waarde aan jouw oordeel.
Naam:
Alexander Peters
Datum:
11 september 2017
Een fantastisch gedicht.
Naam:
Bert Weggemans
Datum:
11 september 2017
Dank je wel voor je compliment, Albert.
Naam:
Albert C M Weijman
Datum:
11 september 2017
Leven in onze realitijd blijft, ondanks onze illusies, ontluisterend mooi. Rauw, maar mooi beschreven Bert!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)