berouw
geef het water mij als een
herinnering als het drijft tot
ver na mijn tijd, schrijf mijn naam
op het spiegelend vlak en dicht
haar oever mijn geschreven woorden toe
het sterven in mij oogst het
laatste leven terwijl de zee aan mijn ogen
kantelt tegen het licht tot na het duister
het gemis zal slechts een vondeling
beroeren wanneer zijn dromen zich
vinden in die van mij
laat mij dan het strand zijn dat
verzwolgen door het lijden de restanten
observeert en ze laat verdwijnen gelijk
de schaduw van mijn overbodig bestaan
Geplaatst in de categorie: vrijheid