inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.490):

Een depressief winterlied

Uit balans en eens te meer
drink ik veel en haal me neer.
Gruwend van de matigheid
en bij nacht ook wel eens spijt..

van de mens die ik nooit bejegen
als mijn zuster of mijn broer
Samenleven is geen zegen
liever sta ik zelf aan het roer.

Laat me leven, mateloos
zonder rem en zonder wetten
tracht toch niet dat te beletten
anders word ik radeloos.

Grauwe nachten, grauwe dagen,
wat haalt mij nog uit mijn bed,
waarom zou ik langer wachten
nu de dooi is ingezet ?

... soms is het donkerder dan goed voor me is ... ...

Schrijver: koen Goovaerts, 15 december 2017


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 146

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
16 december 2017
's Morgens als het donker zwicht
voor het zo vertrouwde licht
nodigt schaduwspel en schijn
ons tot een nieuw evenwicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)