Café Onze Hemel
Op het kerkhof de kroeg present.
Gepaste kleding past niet meer.
Toch aangedaan, deze ene keer.
Aangedaan staan rond het graf.
Vaker zakte Nel in de bodem af
om een volle fust aan te sluiten.
Nu komt ze nooit meer boven,
laat daarmee mooi een lege na.
Was tóch moeder der verdrukten,
herdenkt Kees, uit respect zijn stuk
in de kraag gesteven, 'n verwelkte
paardenbloem woest in de knuist.
Schonk ál begrip en ouwe klare.
Drapeerde zat boezem op de toog
om het hele zooitje te zogen
op de pof. Vaarwel, Harten Nel!
Rust in vrede, keer weer tot stof.
Wij keren weer naar Onze Hemel,
niet gevestigd boven, maar mét
'n schenkvergunning hiér - Godlof!
Zie ook: https://zichvanverre.wordpress.com/
Schrijver: Eric Ruygers, 10 januari 2018
Geplaatst in de categorie: humor