Overgang

de stilte is niet immer wit
gelijk een maged reine
of schoon van klank,
onaangeroerd

ook de ziel niet, als de mijne
daar de nacht vaak bij helder licht
vele spinsels vervoert
de schaduw op mij gericht

het geruis onder mijn dak
heeft de oren toegedekt,
niet omdat mijn wil dat wenst

maar omdat de slaap
op eigen wijze
een schone rust bevlekt
terwijl de adem een wig drijft
tussen gister en morgen

als de dageraad wordt opgewekt
en het bewust zijn traag beklijft
aan het groeiend heden

laat ik toch ook iets achter
dat nog even voelt als veilig,
en zo geborgen;
het kruispunt wordt niet vermeden

slaap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 92