Nergens zeker van
Voor het raam daalt sneeuw
onder een hoek van vijfenveertig graden
nat en fijn,
trager waar wat luwte is
en verscholen in het licht.
Je ziet maar wat zich vertoont,
afgezet tegen een donker beeld.
Dromen en verleden lopen mee
in elke schatting van heden.
Nergens ben ik zekerder van
dan dat ik niets weet,
slechts kan afgaan
op wat ik voel
en wat zich als sneeuw
met de wind gedaald
heeft gehecht aan hersencellen,
van daaruit als ervaren meegaat
in gedachtestromen.
Maar ooit gaan alle vlokken
oneindig samenkomen,
zich ballen tot een kern,
weet ik waar ik nu ben.
Geplaatst in de categorie: heelal
Prachtig gedicht.