inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.103):

Onvergankelijke wereld

Het laat ons niet koud dit weten van de stenen
dat compleet natuurlijke gebeuren van oudsher

onverschilligheid is al de grootste vorm
van de natuur dit gegeven niet tolereren

ik zou dus kunnen zeggen luister en kijk daar
bij de cameliabloemen viel het ons al op

waar bijen ook al honing hebben geproefd
wij in de verte die dag de roep van deze koekoek
ontroerd vernamen ook spraken over stapstenen

keien in de rivieren ook van Noorwegen
Afrika en Zweden als klankborden 't klateren
muzieknoten al eeuwen paradijselijk meegaven

als dansende zeepbellen zonder op te lossen
ook tegen de mussen en koolmeesjes
in tuinen en parken al fluisterden: kom rust

dus nee, het laat ons niet koud
dit natuurlijke koesteren
onverschilligheid is er al te veel

in een te grote vorm
juist deze liefde
ook vandaag is adem en van alle begeerten.

Schrijver: annemieke steenbergen, 14 februari 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 88

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)