Vier en twintig uur

Als een ingepakt kado
bewaar ik de herinnering vers
ga ik terug naar elk detail,
naar drijvende delen,
het verhaal van de koe,
het prikkeldraad waaraan schapewol,
de haan die kraait,
het knusse koepeltje waarin je terugwil,
en wij die jou volgen
en je daar kijkt naar de ondergaande zon,
naar je inslapen ga ik terug,
hoe ik je dan lief vind,
zoals een slapend kind je vertedert,
hoe je kadootjes in mijn tas gooit,
naar jouw gedrevenheid op tafel,
je aanwijzingen, je reikhalzendheid
naar iets en toch afwachten,
het twee in één passend willen maken,
het secondewijzertje dat los komt
en de wijze wijzers
jouw omhelzing wil ik uitvergroten
het voelen ervan steeds verorberen
als een verse korst
en dan het grijpen van je mobieltje
tussen de bedrijven door
zodat je alles continuerend houdt.

emoties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 279