hoe kaal
in dit ongerepte
woud waar
Thanatus waart
met botte bijl
en kettingzaag
kondigen
lentevogels de
barre winter aan
voor reuzen van
het bomenrijk
waar onbewogen
stammen met
lange adem
zwijgend naar de
hemel reiken
het bladerdak
murmelend ruist
vingertoppen tasten
naar diepe barsten
in de schors
in dit onbetreden
woud waar takken
naar het zwerk
wuiven of buigen naar
oeroude geboortegrond
waar het zachte
kreunen van
gehechte wortels
zo hevig diep
raken kan
zo stil nog dit
serene woud
waar Thanatus
met botte bijl
het oude leven
in de knop
breken zal
hoe leeg nu
hoe kaal
is mijn taal
Geplaatst in de categorie: natuur