inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.215):

Reeks

Er blijven altijd
mensen die
als je broers
je vader
of je moeder
je zus,
je liefste ooit,
je kind dat
onbegrepen
pas toen 't wegging
zijn eenzaamheid

die reeks blijft komen
je verwonderen
onophoudelijk.

Schrijver: Ralameimaar, 27 februari 2018


Geplaatst in de categorie: mystiek

1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 151

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
geeraardt
Datum:
27 februari 2018
Na terugkerende verlating altijd weer de eenzaamheid. Maar steeds weer nieuwe ontmoetingen. Mooi.
Naam:
Geandra Valk
Datum:
27 februari 2018
Hmm, een eigenaardig gedicht. Is het de bedoeling dat een deel van de opsomming wel met punten wordt gescheiden en het andere deel niet? Vanwaar de vreemde zinsafbrekingen aan het begin van de eerste strofe? Waarom wordt de zin en boodschap in de eerste strofe niet afgemaakt? Jammer, als ik naar de laatste strofe kijk, dan had hier meer in gezeten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)