iets in de krant
zomaar, zit je stevig en goed in je stoel
wacht even ik zal het voor gaan lezen, of beter
ik zal je het bericht wel geven
uit de bloemen van deze dag
ben jij vertrokken zoals de
laatste bij die jij nog op je revers zag
nou ja, ik had je al heel lang niet meer gezien
maar vergeten doet eens herinneren
eens waren we bevriend, maar omstandigheden
ver beneden onze maat schurkte onze band
als een frauduleuze handeling buiten
het bereik van een gezond verstand
nu kan ik slechts nog zeggen, het ga je goed - maar
as verwaait zoals gedachten zich kunnen keren
naar de tegenstelling van eb en vloed
dus mijn beste, je woorden spreken nog
zoals een boot ligt aangemeerd aan het
anker van het oor, je stem is het sein
om te vertrekken - je beeltenis opgelost
door het vuur dat knetterend je taaie knoken
verteert totdat slechts je silhouet nog
zichtbaar is op de draagbaar van tijd
Geplaatst in de categorie: individu