Aldus gezwegen
Maak een beeld, schep wat licht en een vlak.
Dan een huis, naast een dijk,
laag, onder korenblauwe luchten.
Het is etenstijd, onverbiddelijk heden.
Het volk trekt over de velden.
Honger vindt de kliek opgeschept.
Genoeg voor picknickdagen, maar te karig
voor de velden
van verschroeiend licht en stugge aren.
Een oerbeeld van de eenvoud,
dat natuurlijk zelfbeeld is
en weinig.
Dan een- man, zonder naam,
jong, ongeschikt voor een verhaal,
maar met ogen gericht op luwe lippen
die vrucht en welbewaard zijn.
Die hoop.
Dat beeld,
voor er woorden zijn die invallen,
zeggend: het is heimwee.
Dat bedrukt.
... Uit het verzameld werk: Woorden op zinnen gezet (2016) ...
Zie ook: http://margreetschouwenaar.nl
Schrijver: Margreet Schouwenaar, 20 april 2018
Geplaatst in de categorie: landschap