inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.783):

Ik herinner en gedenk

Hun blinde ogen zullen het niet echt zien
de tranen die in nachten wel eens stromen,
het zijn niet hun nachtmerries of dromen

niet hun verwanten die soms onverwachts
komen, onverplicht dat ene bleke gezicht
waar zo van werd gehouden vol vertrouwen.

Dat kruis , die gezichten, die markeringen
ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis,
het weten hoe die dagen mistiger werden,
ook in die tijd trof doof houden vele derden.

De oorlog heeft destijds engelen gemaakt,
in de oost en west rampspoed niet gestaakt.
Het zijn de mondloze doden, lofkoren horen zij
spreekt iemand het nu nog uit met stilte in mei.

II

Horen ook zij bij vlagen nog die sissende stoom
zien zij de volle perrons , opgenaaid de sterren,
herkennen ze aan de grond nog turf en het veen,
echt niemand ging uit eigen beweging daar heen.

Al was er daar uitzicht op wilgenrozen en gras,
zicht op overvliegende ganzen, merels die floten
elders de oorlogsboten en hoge wolken ja die was,
de mei lootte, uit ook nu 't bonzende hart en smart.

Tot verbazing van toen vele stopten daar die treinen,
mijmerden zij wellicht nog over 't ooit en de schoonheid,
vlijt en of de gewone dingen, over juist het zachte zingen,
nee, niet over de nog te komen dood en de barakken.

Er loopt daar tegenwoordig geen trein meer door,
al weerklinkt nog vaak dat frêle unieke engelenkoor.
Deze plek bestaat nog hoor, er komen nog toeristen,
geen mensen die lotsbestaan ook nu nog betwisten.

... © Annemieke Steenbergen
2-5-2004 ...


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 3 mei 2018


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 153

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)