inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.086):

Craquelé

De dag van de huilende mensen
bange blikken en wat is er
in vredesnaam aan de hand
vertelt je ooit : hier ben ik,
ik arriveerde met kousenvoeten
in het holst van de nacht.

De dag als een weg vol craquelé,
als roze wangen vol van hetzelfde
echt een van; jij kende voor nu
nog erg weinig tegenslagen,
krijgt elke voordeur zijn deel.

Plots staat leven dan op de kop
met voor jou ongekende gevolgen.
Zoals; gisteren dacht ik echt nog
ik heb een geweldige moeder
vader familie en fijne vriendenkring.

Dan stap je onder de douche,
gaat je beatboxend wassen
en herinner jij je dat je toch echt
met een verschrikkelijk goed humeur
bent opgestaan, ook die dag
voor je huis de werkster zou komen.

Dan denk je , de stroom water
die langs mij voerde waar is die nu.
Wat is natuur want alles is vrucht,
alles is zaad, alles is eggen en ploegen
naast ook lagen verf en vernis
en in de loop der jaren die elasticiteit.

Dan denk je weer, de stroom water
die langs mij voerde waar is die nu.

Schrijver: annemieke steenbergen, 14 juni 2018


Geplaatst in de categorie: welzijn

1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 82

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)