Ook soms zo vergaat het mij alleen
Elk antwoord dat in mij welt heb ik afgewogen
al denk ik de nacht had ook echt rust gemogen.
Het klopt als een bus ik ben zo grootgebracht,
begroet als zelfportret steeds de ochtendstond
de verse regels uit mijn hart ziel en eigen mond
't nieuwe leven zoals het bij ontwaken tot mij komt.
Vertolk de nacht die gestaag omhoog kruipt,
dan uitbuikt vanuit ook mijn frêle ruggengraat
als vertrouwd wandelpad en deze rode draad
als in mijn ziel de dageraad kom opstaan slaat.
Vertolk opnieuw het zilte nat op mijn eigen ogen
al dat geportretteerde wat opnieuw bij 't ontwaken
nog in mijn denken aanwezig nog rondmarcheerde
mij weer opnieuw iets over kleven en leven leerde.
En elk antwoord dat in mij welt heb ik afgewogen
al mijmer ik dat deze nacht ook rust had gemogen.
... Uit de serie: leven ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 3 december 2018
Geplaatst in de categorie: filosofie