Nattigheid
Onvergeeflijk, die ene 'e', de 'e' van, en daar is
eerst een graad spellingskunde voor behaald, de 'e'
van 'ezel'. Ga maar in de hoek staan met een punthoed
en rode kaken. Droom maar van de borsten van Artemis,
terwijl de waanzin met zijn vlammende drietand door
jouw ziel steekt. Zak maar weg in de eindeloze
doolspelonken van de meest zwartgallige melancholie,
waar jouw blote zenuwen weerloos bewegen als zeewier
op de bodem van de oceaan. Sta stil bij iedere stad
van gestolde heiligheid, schimmen die het ware licht
waren. De Monteur sleutelt aan jou, maar op de zwarte
schroothoop vinden geen wonderen plaats, ook daar is
regen. Treurig, al die roest, maar wacht eens, is dat
één van mijn koplampen, herrezen uit de as van een
verzonnen beschaving?
Geplaatst in de categorie: psychologie