op zich
ik zoek iets meer
dan die gemoedelijkheid langs mijn huid
van kruin tot kuit strijkt
ook verwachting tussentijds
scherpe tongen, met
een vlammend commentaar
maken slechts onzekerheid waar
ik buig en laat mijn haar
in sluiers naar beneden vallen
gelijk als het gestorven blad
van stille herfstbomen
en het lallen van een dronken tong
een stofbad in te droge dagen
gaan levenswegen met een grote sprong
voorbij aan ’t slechte pad
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=opzich
Schrijver: switi lobi, 27 januari 2019
Geplaatst in de categorie: filosofie
Een mooi gedicht (fotogedicht)